Ζήτημα Ηθικής
εταξύ δύο αντιπάλων το τι είναι ηθικό και το τι δεν είναι είναι κάτι πολύ θολό και ασαφές. Φέρνω εξαρχής ένα παράδειγμα: έχουμε δύο μαχητές, ο ένας είναι 30 χρονών και ο άλλος μπήκε στα 55 με πρόβλημα σακχάρου και τυχαίνει να εμπλακούν, είναι ηθικό;
Ο ένας γνωρίζει πολεμικές τέχνες, ο άλλος όχι, είναι ηθική η αναμέτρηση μεταξύ τους; Ας υποθέσουμε ένα σενάριο, οπλοφορείς και ξαφνικά σου ορμάει με μαχαίρι κάποιος "λυσσασμένος παιδαράς” χωρίς λόγο και αιτία για να σε σκοτώσει. Είναι ηθικό να βγάλεις το όπλο σου και να τον πυροβολήσεις οπουδήποτε;
Αν στο παραπάνω σενάριο αλλάξουμε τον “παιδαρά” και βάλουμε μια έγγυο γυναίκα η οποία σου επιτίθεται με ένα μαχαίρι; Και αν σας το αλλάξω και πάλι βάζοντας στην θέση του επιτιθέμενου ένα παιδάκι το οποίο έρχεται καταπάνω σου με ένα μαχαίρι; Έχουμε βαθμίδες ηθικής αξιολόγησης; Αν σκεφτείς την ηθική μάλλον θα καταλήξεις κάπου νεκρός, εκτός εάν αυτό θες.
Έχουν υπάρξει άνθρωποι οι οποίοι μου έχουν πει ότι προτιμούν να πεθάνουν παρά να πράξουν τα δέοντα. Η επιβίωση είναι σημαντική για κάθε άνθρωπο, γιατί αφορά την ζωή του. Θα μου πείτε, από την στιγμή που μπαίνουν τα όπλα χάνεται η ηθική, και θα συμφωνήσω. Αλλά θα διαφωνήσω για το ότι στην άοπλη μάχη θα πρέπει να υπάρχει ηθική. Δεν είμαστε στην εποχή που ο ένας προκαλούσε τον άλλον επί ίσοις όροις.
Στην εποχή μας θα σε κατεβάσουν, κατά αγέλες, στο έδαφος και θα συνεχίσουν να σε κτυπάνε όσο και να παρακαλάς, μέχρι να σε τελειώσουν. Ποιά ηθική βλέπετε σε αυτό;
Την ηθική θα την διέκρινα σε αγώνες όπου υπάρχουν διαιτητές και κανόνες, καθώς πρέπει να σεβαστείς τις υποδείξεις του διαιτητή αλλά και τους κανόνες με τους οποίους έχεις συμφωνήσει, πριν μπεις στο ρινγκ για να αγωνιστείς.
Στην επιβίωση πολλές φορές θα εξευτελιστείς, θα έχεις τύψεις για αυτά που ίσως κάνεις και ίσως σου κάνουν, αλλά θα πρέπει να τα “πάρεις” μαζί σου. Θα πρέπει να ζήσεις με αυτά διότι πρέπει να επιβιώσεις!
Θα έλεγα καλύτερα να είμαστε γενναίοι σαν χαρακτήρες, παρά ηθικοί. Καλύτερα ο λόγος μας να αντιπροσωπεύει τη ζωή μας.
Εδώ θέλουμε να παίζουμε με εύκολους αντιπάλους για να νικάμε και να παίρνουμε μετάλλια. Είναι αυτό ηθική; Είναι ηθική να ακούς τον προπονητή να φωνάζει “φάτον, κάντον, ρίχτου”; Και αυτά να τα ακούς σε αγώνες με παιδιά! Είναι ηθική το να ποστάρεις βίντεο αγώνων, σαν νικητής, χωρίς να σκέφτεσαι το πως νοιώθει ο χαμένος;
Η ανάγκη της επιβράβευσης έχει σκοτώσει την ηθική. Την οποία πλέον, την βρίσκεις πολύ δύσκολα. Και αν βρεις έναν ηθικό άνθρωπο, έστω και λίγη γενναιότητα να έχεις πάνω σου, δεν θα υπάρξει λόγος για να εμπλακείς μαζί του.
Το φίδι το αφήνεις να συρθεί δίπλα σου, αυτό είναι γενναιότητα, αλλά όταν σε ακουμπήσει, του συνθλίβεις το κεφάλι με ηθικό ή ανήθικο τρόπο, αυτό είναι επιβίωση.