Η εκπαίδευση με μαχαίρι.

Το σύστημα το χωρίζω σε δύο κατηγορίες: Την άοπλη κατηγορία (panantukan), η οποία είναι βασισμένη στην Φιλιππινέζικη "βρώμικη πυγμαχία" και στο Κινέζικο Sanda. Την ένοπλη κατηγορία (tactical), η οποία είναι βασισμένη στις Φιλιππινεζικές μαχητικές τέχνες (FMA, kali, arnis, escrima), το παραδοσιακό βόρειο Kung Fu και το παγκόσμιο μοντέρνο warfare.

Κάποια σημεία για την εκπαίδευση

Συνήθως αυτός που φέρει το μαχαίρι και κάνει τις επιθέσεις είναι ο feeder (τροφοδότης, επιτιθέμενος) και αυτός που τις δέχεται λέγεται receiver (αποδέκτης, αμυνόμενος). Θα μείνω με τις αγγλικές ορολογίες των όρων λόγω του ότι τις χρησιμοποιώ στην διδασκαλία μου.

Κατά την εκπαίδευση ο feeder ελέγχει τον τρόπο που κινείται ο receiver ή τουλάχιστον προσπαθεί να το κάνει. Όταν έχεις να κάνεις με κάποιον αρχάριο δεν προσπαθείς να τον κόψεις ή να τον κτυπήσεις, αλλά να του μάθεις να αμύνεται, να επιτίθεται και να κινείται σωστά.

Στην πορεία ανεβάζεις την επιθετικότητά σου σαν feeder, αλλά μόνον όταν ο receiver έχει μάθει να τοποθετεί το σώμα του σωστά και με τις σωστές αντιδράσεις. Τότε οι επιθέσεις γίνονται πιο γρήγορες και πιο βίαιες.

Η διαδικασία της μάθησης είναι απλή. Όταν κάποιος έρχεται έχει τα δικά του κακά ή καλά σπασμωδικά αντανακλαστικά και αντιδράσεις. Αυτό που κάνω εγώ σαν εκπαιδευτής είναι να σου μάθω τις σωστές αντιδράσεις. Στην αρχή θα είναι μηχανικές αλλά όσο τις εξασκείς θα γίνονται αντανακλαστικές.

Μέσα από την εκπαίδευση προσπαθούμε να είμαστε πάντα ο feeder, μπορεί να μην κρατάμε εμείς το μαχαίρι αλλά το κρατάει ο άλλος για εμάς! Αυτή η έκφραση δείχνει και την νοοτροπία του συστήματος μου, το οποίο είναι προσαρμοσμένο στον feeder (feeder based) και δίνει έμφαση στην επίθεση.

Οι επιρροές μου στην ορολογία και στην κινησιολογία προέρχονται και από συστήματα στα οποία έχω εξασκηθεί στο παρελθόν, λίγο ή περισσότερο.

Γενικά, το να φτάσει κανείς στο σημείο να χρησιμοποιήσει άμυνα σημαίνει ότι ο ίδιος είναι το θύμα, κάτι που πρέπει να αποφύγουμε και σαν σκέψη. Ο όρος αυτοάμυνα (self defence) καταργείται από εμένα αλλά και από το ίδιο το σύστημα.

Κατά την προπόνηση, το εκπαιδευτικό μαχαίρι πρέπει να το αντιμετωπίζουμε σαν να είναι αληθινό. Αυτό είναι δύσκολο, και είναι κάτι που πρέπει να γίνει συνήθειο από την αρχή. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι, όταν μας ακουμπήσει το εκπαιδευτικό μαχαίρι τουλάχιστον αιμοραγούμε. Πρέπει πάντα να ελέγχουμε τα μαχαίρια μας ώστε να μην έχουν “αγριάδες” και τραυματίσουν τον συνασκούμενο ή εμάς. Στην προπόνησή μας προέχει η ασφάλεια.

Η διδασκαλία στο μαχαίρι περιλαμβάνει και ανατομικές λεπτομέρειες, οι οποίες ίσως δεν ακούγονται ευχάριστα σε κάποιον αρχάριο ή σε κάποιον εξωτερικό παρατηρητή. Για αυτό το λόγο κοιτάω να είμαι λίγο πιο προσεκτικός στις περιγραφές. Και ειδικά στους ζωτικούς οδηγούς σημείων στόχευσης.

Οι ζωτικοί οδηγοί σημείων στόχευσης είναι χάρτες ανατομικών οδών στο σώμα, οι οποίοι μας μαθαίνουν πού να κτυπάμε (άοπλα ή ένοπλα) με χειρουργική ακρίβεια σημείου. Παράλληλα μαθαίνουμε και διάφορα σημεία πίεσης (Dim Mak) για έλεγχο η καταστροφή του αντιπάλου.

Για την αποτελεσματικότητα ενός κτυπήματος είτε με ραβδί είτε με μαχαίρι μεγάλο ρόλο παίζει η λαβή, δηλ το πώς το κρατάς. Όταν προπονούμαστε, τα όπλα γίνονται επέκταση του εαυτού μας κα