Το φαινόμενο Matryoshka
Σύμφωνα με το παραμύθι “Η κούκλα που ήθελε να αποκτήσει ένα μωρό” του Ντμίτρι Ινκιόφ, η αγαπημένη κούκλα (Ματριόσκα) ενός μαραγκού του ζητάει να της φτιάξει ένα μωρό. Μόλις πραγματοποιείται η ευχή της, η νέα κούκλα κόρη ζητάει και εκείνη ένα δικό της μωρό. Αυτό επαναλαμβάνεται, μέχρι που ο μάστορας φτάνει να κατασκευάσει μια ολόκληρη σειρά από κούκλες μειωμένου μεγέθους, όπου η μια κυοφορείται μέσα στην άλλη.
Πιστοποιημένοι εκπαιδευτές σε 8 βδομάδες και αυτοί με την σειρά τους θα βγάλουν πιστοποιημένους εκπαιδευτές σε 8 εβδομάδες και σαν τα Ρωσσικά κουκλάκια ματριόσκα, οι εκπαιδευτές θα φθίνουν σε χαρακτηριστικά και ικανότητες και το πρόβλημα θα συνεχιστεί αενάως μέχρι να "διαιρεθεί το άτομο".
Εδώ φαίνονται οι επιπτώσεις της φθήνιας και της ρηχότητας που μας πλασσάρουν, από το φαΐ που τρώμε μέχρι την μουσική που ακούμε. Ρωτώ ρητορικά. Τι να ψάξουμε; Τον εκπαιδευτή που βγαίνει στις 8 βδομάδες που δεν ξέρει να σταθεί ή να σχηματίσει μια γροθιά, ή το ρίζωμα του; Του έχουν δώσει άδεια οι δασκαλοί του για να διδάξει; Ή την πήρε μόνος γιατί νομίζει ότι είναι έτοιμος.
Μας έχουν αφαιρέσει την κρίση, έχουν αφαιρέσει την ικανότητα του "ανδρός να κρατά το σπαθί του". Βλέπεις ανθρώπους που λένε άλλα μπροστά σου και άλλα από πίσω σου. Βλέπεις ανθρώπους που σου λένε "κακά μυστικά" για άλλους και όταν έρχεται η ώρα συμμαχούν μεταξύ τους, χωρίς όμως να ξέρουν τι έχει πει ο ένας για τον άλλον. Εσύ όμως ξέρεις, δεν είσαι όμως ούτε πουτανάκι αλλά ούτε αηδόνι για να κελαιδάς. Απλά παρατηρείς σιχαμένος συμπεριφορές. Βλέπεις τις πιό μικρές ματριόσκες, μιας φθίνουσας πορείας.
Ο κόσμος δεν γουστάρει να καθήσει σε θρανίο, να ανοίξει ένα βιβλίο, έστω και σε ένα γαμώ-τάμπλετ. Έχουμε γεμίσει με ανθρώπους που γράφουν βιβλία χωρίς να έχουμε ανθρώπους που να διαβάζουν βιβλία. Προσπαθούν όλοι να πάρουν ότι μπορούν χωρίς να θέλουν να πληρώσουν το τίμημα. Στην πολεμική τέχνη το τίμημα είναι ο χρόνος, ο πόνος, η γρατζουνιά στην ψυχή, το γονάτισμα, το σήκωμα. Πως μπορείς να διδάξεις κάτι, χωρίς δικό σου πόνημα; Χωρίς την δική σου Ιστορία;
Πάντα προσπαθώ να βοηθήσω ανθρώπους με την γνώση μου και από το υστέρημά μου. Λίγοι είναι αυτοί που εκτιμούν, λίγοι αυτοί που θα πουν μια καλή κουβέντα και θα την εννοούν και δεν θα την αλλάξουν με το πρώτο "χαστούκι" που θα φάνε. Άλλοι κρύβονται στην μεγαλύτερη κούκλα και την δήθεν ηθική τους, κυοφορούν κακία και προδοσία.
Βρήκα λίγους δασκάλους που ήταν περήφανοι για την πρόοδο του μαθητή τους. Οι πιο πολλοί σου βάζουν εμπόδια για να μην ξεχωρίσεις, για να μην διακριθείς. Το βίωσα στο πετσί μου και είπα, όχι! Αυτός ο γόρδιος δεσμός πρέπει να κοπεί τώρα. Δεν πρέπει να γίνω σαν και αυτούς. Πρέπει οι κούκλες που βγαίνουν από μένα να είναι μεγαλύτερες και καλύτερες από μένα. Εγω πρέπει να είμαι η μικρότερη ματριόσκα! Πρέπει να βοηθώ την εξέλιξη κάποιου. Οι κούκλες ανάλογα πως τις βλέπεις με το μυαλό σου, ή μπαίνουν ή βγαίνουν. Κάτι σαν μαγική εικόνα.
Στο CCFB παρά τις οικονομικές πιέσεις που δέχομαι δεν θα κάνω έκπτωση σε κανέναν και για κανέναν. Όλοι μας είμαστε υπό διαρκή εξέταση χωρίς να επαναπαυόμαστε. Συνέχεια ακονίζουμε όπλο και μυαλό. Μαθητές; Δεν θέλω πολλούς, λίγους και αυθεντικούς σαν χαρακτήρες και σαν μαχητές. Βλέπεις ο δημιουργός ενός συστήματος πρέπει να είναι και ρομαντικός αν θέλει να το αναπτύξει σωστά. Και σαν τον ήρωα του Μιγκέλ ντε Θερβάντες θα κυνηγήσω ανεμόμυλους μέχρι την τελευταία μου πνοή. Είμαι αποφασισμένος όσο έχω την καρδιά μου δίπλα μου, για αυτό της λέω πάντα 143.
Όλη μου η αγάπη μια ξενιτιά, σε έναν δρόμο για ένα γέννημα φονιά.
CCFB Founder